Probeer er woorden aan te geven...

Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen leren woorden te geven aan wat er in hen omgaat, aan wat ze voelen. Iets wat ik zelf ook niet altijd gemakkelijk vind, maar waar ik niet van wil weglopen. Iets met oefening baart kunst.

De oudste heeft het hart op de tong en kan goed aangeven waar hij mee zit. De jongste vindt dat een stuk moeilijker. Als hij lastig is, een kort lontje heeft, vraag ik hem of er iets is en wat dat dan is.

Regelmatig geeft hij dan aan dat er inderdaad iets is, dat hij gefrustreerd is maar niet weet waarom. Waarop ik dan zeg: “probeer er woorden aan te geven”. Meestal vindt hij die woorden dan niet. Maar door wat liefdevolle aandacht wordt hij weer rustig.

Afgelopen week was ik met de jongste aan het praten en hij wilde meer weten over een situatie waar zijn vader zijn handen vol aan had. Ik zei daarop dat het best moeilijk was om dat uit te leggen en dat hij dat maar aan zijn vader moest vragen.

Zegt hij daarop: "Probeer er woorden aan te geven, mama.”

Mijn hart maakte een sprongetje!

Dus mijn woorden komen wel aan bij hem, als hij gefrustreerd is. Ook al vindt hij (nog niet) vaak de juiste woorden om aan te geven wat er aan de hand is, zijn opmerking naar mij toe was bewijs dat hij er dus wel mee bezig was.

Ik wist meteen dat ik deze uitdaging met beide handen mocht grijpen. Dit was hét moment om te laten zien dat als je probeert je de juiste woorden wél kunt vinden.

Dus ik ben beginnen te praten en gaandeweg vond ik de juiste woorden om een ingewikkelde situatie helder te maken voor een 8-jarige. Ik voelde me heel trots dat het mij gelukt was om de juiste woorden te vinden en dat ik mijn zoon heb laten zien dat “probeer er woorden aan te geven” geen loze uitspraak is.

Foto van Aimee Giles